Χαίρομαι που είμαι Κρητικιά
και όπου σταθώ το λέω
με μαντινάδες χαίρομαι
με μαντινάδες κλαίω.

ΜΕΣ ΤΣΗ ΖΩΗΣ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ
ΕΓΩ 'ΧΩ ΤΟ ΤΙΜΟΝΙ
ΑΝ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕΙ ΕΧΕΙ ΚΑΛΩΣ
ΑΛΛΙΩΣ ΣΑΛΠΑΡΩ ΜΟΝΗ...!!!


Της καταιγίδας τον αχό
ορθός όποιος διαβαίνει
χορό τραγούδι χρώμα φώς
στο τέλος τον προσμένει

Ζεστό το σπίτι που κρατεί
ανθρώπους ενωμένους
μάτι αυτούς δε θα τους δει
ποτέ τους νικημένους

Η αγάπη είναι χρυσός ,
και η καρδιά μπαούλο.
Μονάχα ετούτος ο θησαυρός,
γιατρέβει τον κόσμο ούλο!

ΖΩΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΞΥΠΝΑΣ
ΚΑΙ ΝΑ ΚΟΙΜΑΣΕ ΠΑΛΙ ΖΩΗ
ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΣΕ ΞΥΠΝΗΤΟΣ
ΟΝΤΟ ΚΟΙΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ

Μες την ζωη μου εμαθα
μην προσκυνω κανεναν
στα ποδια μου να στεκομαι
και να τα βγαζω περα...


Παιχνίδια παίζει η ζωή
και μεις απλά κοιτούμε
και μαριονέτες είμαστε
στο θέατρο που ζουμε...

Η αγαπη μαθια μου πονα
σαν δηκοπο μαχερι που
περνη φορα και χτιπα
ηστση καρδια τα μεροι

O κοσμος ολος χανεται
και στη μορφη σου σβηνω
κι οσο κι αν τρεχω στο γιατρο
το φαρμακο δε βρινω

ΠΕΣ ΠΩΣ ΕΓΩ 'ΜΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ
ΚΙ ΕΣΥ Ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΜΟΥ
ΘΑ ΔΙΑΛΕΓΑ ΝΑ ΠΕΘΑΙΝΑ
ΝΑ ΣΕ ΧΩ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΜΟΥ

ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΕΓΩ ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΜΟΥ
ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΣΩ
ΚΙ ΟΤΙ ΜΠΟΡΩ ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ
ΕΣΕΝΑ ΝΑ ΣΤΟ ΔΩΣΩ