Δινω συγχαρητηρια
στη δυναμη της σκεψης
που σ'εκανε αναμνηση
πριν να με καταστρεψεις

Εκλεισε η ιστορια μας
μ'ενα πικρο φιναλε
''ξεχασε'' κι αλλον ερωτα
μες τη καρδια σου βαλε

Ποιος τοπος ειναι πιο κρυφος
 απο το νου τ'ανθρωπου
σ'εκρυψα κι ομως φαινεσαι
 στην οψη του προσωπου

Αναθεμα σε για καρδια
ολο αφορμες γυρευεις
ολο ζυγωνεις τ'απιαστο
κι οντε το φτασεις φευγεις

Μονο στο ονειρο μπορει
να ζει η καρδια μαζι σου
γι'αυτο σου λεω σκουπισε
το δακρυ και κοιμησου

Κοντα σε σενα ενιωσα
ηντα σημαινει πονος
αισθημα που δε γνωρισα
οσο καιρο 'μουν μονος...

Το σ'αγαπω να μη το λες
γιατι θα το λερωσεις
αφου δεν εισαι αξιος
αγαπη για να δωσεις

Στον έρωτά σου ακροβατώ
πέφτω μα δεν λυπούμαι
στα τεντωμένα τα σχοινιά
μ'αρεσει να κινούμαι...

Μαραζι να σαι μακρια
κι η σκεψη να σε φερνει
σ'αποσταση αναπνοης 
και να σε ξαναπαιρνει

Αυτός που δεν πολυμιλεί 
δεν πολυμετανιώνει
αυτό εμένα δίδαξαν 
τση ζήσης μου οι χρόνοι

Ειπα μια μερα της καρδιας
να φυγω να σ'αφησω
και μου πε μη το ξαναπεις
γιατι θα σταματησω

Δεν είναι ανάγκη να μιλάς
τα μάτια σου μιλούνε
και λένε όσα τα χείλη σου
ποτέ δεν θα μου πούνε

Σκέψη μου το κατέχουμε
κι δυο μας κατά βάθος
εκεί που πας και σου κλουθώ
είναι μεγάλο λάθος

Πριν την καρδιά μου ένοχη
κερά μου την εκρίνεις
σκέψου και συ ηντα αφορμές
να σ' αρνηθεί τση δίνεις

Οσο κι αν προσπαθησατε
στα γονατα να πεσω
παλι να προσπαθησετε 
ξεροντας πως θ' αντεξω...!!!

Σκέψου εικόνα να σουνε
και στο προσκύνημα μου.. 
να σμειγουνε τα χειλη σου
μαζι με τα δικα μου

Ισως εμπερδεψε ο Θεος
τσι μοιρες των ανθρωπω
αλλοι αγαπουνε ευκολα
κι αλλοι ξεχνουν με κοπο

Μην ξαναπείς πως μ'αγαπάς
άστο κακό μου κάνει
μα χίλιοι τρόποι υπάρχουνε
κανείς για να ποθάνει

Καθε που σ'εχω στο μυαλο
ενα μηδεν θυμουμαι
που καποτε τ'αγαπουνα
μα τωρα το λυπουμαι

Δεν με πειριάζει, που εσύ
δεν έρχεσαι κοντά μου
φτάνει, που ξέρω πως περνάς
καλά, αλλού κερά μου

Όντε πόνεις να μου το λες
να κλαίω εγώ για σένα
για δεν μπορώ να τα θωρρω
τα μάτια σου κλαμένα

Οταν σε βλεπω να γελας
τον κοσμο μου χαριζεις
αν θα'μαι πλουσιος ή φτωχος
εσυ θα το οριζεις

Στο όνειρο έρχεσαι συχνά
και κάνουμε παρέα,
μα όταν χαράζει χάνεσαι
 σαν όλα τα ωραία

Ίντα να κάμω μάτια μου
που όλο σε γυρέυω
μα εσυ δεν είσαι πουθενά 
και μόνος μου παλεύω

Αναθεμα τη τη καρδια
ενα κακο που το 'χει
εγω της λεω ξεχνα τη
κι αυτη μου λεει οχι

Ανάθεμα σε για καρδιά
ελα στα συγκαλά σου 
κι μη σε παρασέρνουνε
τα συναισθήματα σου

Στον έρωτά σου ακροβατώ
πέφτω μα δεν λυπούμ

Και την ρακή την ήκοψα ναρκωτικά δεν παίρνω,
πες μου γιάντα ζαλίζομαι στο νου μου σα σε φέρνω

Μες στο καραβι της σιωπης τα βασανα μου λεω
να μην τ'ακουσει αλλος κανεις για σενανε πως κλαιω

Ολοι με λενε αρχοντα λεξη πολυ μεγαλη
μα 'γω φτωχος θα κυβερνω πονους και πικρες παλι.

Και στο σταυρο που κουβαλω καρφι δεν θα καρφωσει
γιατι δεν εχει στο κορμι τοπο για να πληγωσει

Επέρασα απ' την ζωή μα δεν επήρα πράμα
εκτός από τα βάσανα τσι πίκρες και το κλάμα

Στα φανερα οσο μπορω τη πιο σκληρη θα κανω
μα στα κρυφα 'ναι που πονω και τη ζωη μου χανω.

Βασανα, πόνο και καυμο επερασα μακρια σου
κι αφηκα πισω μια καρδια για να κλουθα κοντα σου

Αμα θα κατσω να σου πω τα παθη μου τραγουδι
η μαυρη γης θα ξεραθει δεν θα χει πια λουλουδι

Πίνω, καπνίζω, ξενυχτώ, και στσι ρακίς τη ζάλη
θα περιμένω για να δω τα δυο σου μάτια πάλι.

Ειναι φρικτο να αγαπας χωρις να σ'αγαπουνε
να μην τα νιωσει αλλος κανεις αυτα που με πονουνε.

Την αφορμη απου πονω δεν τηνε φανερωνω
να μην το μαθει και χαρει οποιος μου δινει πονο.

Δεν περιμένω τις χαρές ούτε αυτή τη μέρα,
έτσι κι αλλιώς συνήθισα τους πόνους για παρέα.

Το μιαλουδακι το μικρο πολλα μπορει να φερει
σεβνταδες και αλλα βασανα να μην επαναφερει

Καπνιά μου κρούβει το λαιμό στάχτη που με λερώνει,
το τζάκι της αγάπης μας σβήνει και με παγώνει.

Γυρεύει το κεφάλι μου να βρεί τον ίσο δρόμο
θαρώ πως δεν κατάλαβε κι αντάμωσε τον πόνο

Κάμε το βάσανο γιορτή χαρά θα βρείς μεγάλη
χρυσάφι ατόφιο θα γενεί στην ε ζωή την άλλη

Ιντα να καμω τσι καρδιας να μην παραπονατε
αφου 'χει μονο βασανα και πικρες να θυμαται

Το βραδυ τσ'αναστεναγμους ακουει το φεγγαρι
και κρυβεται στα συννεφα το κλαμα οντε το παρει

Αναμνηση, θολε ουρανε τσι σκεψης αστραπη μου
και τσι βροντης αποηχος η καθε θυμηση μου.

Σαν το κοπελι τ'αταχτο η σκεψη μου αλωνιζει
το παρελθον μου και πληγες αρχισε να σκαλιζει.

Τσι μοναξιας μου τη σιωπη ο νους μου γαληνευει
γιατι εκεια και ο πονος μου εμαθε να σωπαινει...

Της παναγιας το ονομα φωναζω καθε τοσο
να μου βοηθα στα δυσκολα τη ζησει να τελειωσω.

Ω ταξιδιαρη λογισμε ποσα ταξιδια κανεις
και πνιγουμε στο δακρυ μου σ'οποιο λιμανι πιανεις.

Το δυστυχη στο ονειρο ακους κι'αναστεναζει.
Τη γεφυρα του στεναγμου περνα κι εχει μαραζι.

Τσ' αγάπης τη παλιά πληγή εγώ θα ξανανοίξω
δε φεύγεις απ' τη σκέψη μου τροζός θα καταντήσω

Πάρε το μπλιό απόφαση μες τη καρδιά να μένεις
ντουκιάνι τη κατάντησες να μπαίνεις και να βγαίνεις

Ω τση παντέρμης μου καρδιά ήντα τση ξετελεύγεις
την ήκαμες αδύναμη να μπαίνεις και να βγαίνεις

Εγω σε πιστεψα νωρις δες τωρα τι παθαινω
δεν μου μιλεις κι εγω απορω τι σου χω καμωμενο

Να μη μου δώσεις Θε μου μπλιο άλλη ζωή να ζήσω
τη μοναξιά, τον χωρισμό αμοναχό ν'αφήσω


Δε σε ξεπέρασα ποτέ κι ας λέω πως δε με νοιάζει,
ξέρω η καρδιά μου πως πονεί άλλος που σ' αγκαλιάζει.

Δωσε μου θε μου δυναμη να βγω από τον πονο.
Κανε να κλεισουν οι πληγες με μια σου σκεψη μονο

Οσα δεν βανει ανθρωπου νους, ενα λεπτο τα σβηνει,
και διωχνει η πικρα τη χαρα, και καθεται εκεινη .

Δως μου νερο για να το πιω κι ας ειν' και μολυσμενο,
αφου δε ζουμε πια μαζι, χαρες δεν περιμενω.

Εγω εχω μαθει την καρδια το δακρυ της να κρυβει
και μονο το χαμογελο στο πρωσωπο να δειχνει.

Παλεύω με την σκέψη μου αφού δεν μου αφουκράται
παλιές αγάπες που 'χάσε τσ'αρέσει να θυμάται