Δινω συγχαρητηρια
στη δυναμη της σκεψης
που σ'εκανε αναμνηση
πριν να με καταστρεψεις

Εκλεισε η ιστορια μας
μ'ενα πικρο φιναλε
''ξεχασε'' κι αλλον ερωτα
μες τη καρδια σου βαλε

Ποιος τοπος ειναι πιο κρυφος
 απο το νου τ'ανθρωπου
σ'εκρυψα κι ομως φαινεσαι
 στην οψη του προσωπου

Αναθεμα σε για καρδια
ολο αφορμες γυρευεις
ολο ζυγωνεις τ'απιαστο
κι οντε το φτασεις φευγεις

Μονο στο ονειρο μπορει
να ζει η καρδια μαζι σου
γι'αυτο σου λεω σκουπισε
το δακρυ και κοιμησου

Κοντα σε σενα ενιωσα
ηντα σημαινει πονος
αισθημα που δε γνωρισα
οσο καιρο 'μουν μονος...

Το σ'αγαπω να μη το λες
γιατι θα το λερωσεις
αφου δεν εισαι αξιος
αγαπη για να δωσεις

Στον έρωτά σου ακροβατώ
πέφτω μα δεν λυπούμαι
στα τεντωμένα τα σχοινιά
μ'αρεσει να κινούμαι...

Μαραζι να σαι μακρια
κι η σκεψη να σε φερνει
σ'αποσταση αναπνοης 
και να σε ξαναπαιρνει

Αυτός που δεν πολυμιλεί 
δεν πολυμετανιώνει
αυτό εμένα δίδαξαν 
τση ζήσης μου οι χρόνοι

Ειπα μια μερα της καρδιας
να φυγω να σ'αφησω
και μου πε μη το ξαναπεις
γιατι θα σταματησω

Δεν είναι ανάγκη να μιλάς
τα μάτια σου μιλούνε
και λένε όσα τα χείλη σου
ποτέ δεν θα μου πούνε

Σκέψη μου το κατέχουμε
κι δυο μας κατά βάθος
εκεί που πας και σου κλουθώ
είναι μεγάλο λάθος

Πριν την καρδιά μου ένοχη
κερά μου την εκρίνεις
σκέψου και συ ηντα αφορμές
να σ' αρνηθεί τση δίνεις

Οσο κι αν προσπαθησατε
στα γονατα να πεσω
παλι να προσπαθησετε 
ξεροντας πως θ' αντεξω...!!!

Σκέψου εικόνα να σουνε
και στο προσκύνημα μου.. 
να σμειγουνε τα χειλη σου
μαζι με τα δικα μου

Ισως εμπερδεψε ο Θεος
τσι μοιρες των ανθρωπω
αλλοι αγαπουνε ευκολα
κι αλλοι ξεχνουν με κοπο

Μην ξαναπείς πως μ'αγαπάς
άστο κακό μου κάνει
μα χίλιοι τρόποι υπάρχουνε
κανείς για να ποθάνει

Καθε που σ'εχω στο μυαλο
ενα μηδεν θυμουμαι
που καποτε τ'αγαπουνα
μα τωρα το λυπουμαι

Δεν με πειριάζει, που εσύ
δεν έρχεσαι κοντά μου
φτάνει, που ξέρω πως περνάς
καλά, αλλού κερά μου

Όντε πόνεις να μου το λες
να κλαίω εγώ για σένα
για δεν μπορώ να τα θωρρω
τα μάτια σου κλαμένα

Οταν σε βλεπω να γελας
τον κοσμο μου χαριζεις
αν θα'μαι πλουσιος ή φτωχος
εσυ θα το οριζεις

Στο όνειρο έρχεσαι συχνά
και κάνουμε παρέα,
μα όταν χαράζει χάνεσαι
 σαν όλα τα ωραία

Ίντα να κάμω μάτια μου
που όλο σε γυρέυω
μα εσυ δεν είσαι πουθενά 
και μόνος μου παλεύω

Αναθεμα τη τη καρδια
ενα κακο που το 'χει
εγω της λεω ξεχνα τη
κι αυτη μου λεει οχι

Ανάθεμα σε για καρδιά
ελα στα συγκαλά σου 
κι μη σε παρασέρνουνε
τα συναισθήματα σου

Στον έρωτά σου ακροβατώ
πέφτω μα δεν λυπούμ

Και την ρακή την ήκοψα ναρκωτικά δεν παίρνω,
πες μου γιάντα ζαλίζομαι στο νου μου σα σε φέρνω

Μες στο καραβι της σιωπης τα βασανα μου λεω
να μην τ'ακουσει αλλος κανεις για σενανε πως κλαιω

Ολοι με λενε αρχοντα λεξη πολυ μεγαλη
μα 'γω φτωχος θα κυβερνω πονους και πικρες παλι.

Και στο σταυρο που κουβαλω καρφι δεν θα καρφωσει
γιατι δεν εχει στο κορμι τοπο για να πληγωσει

Επέρασα απ' την ζωή μα δεν επήρα πράμα
εκτός από τα βάσανα τσι πίκρες και το κλάμα

Στα φανερα οσο μπορω τη πιο σκληρη θα κανω
μα στα κρυφα 'ναι που πονω και τη ζωη μου χανω.

Βασανα, πόνο και καυμο επερασα μακρια σου
κι αφηκα πισω μια καρδια για να κλουθα κοντα σου

Αμα θα κατσω να σου πω τα παθη μου τραγουδι
η μαυρη γης θα ξεραθει δεν θα χει πια λουλουδι

Πίνω, καπνίζω, ξενυχτώ, και στσι ρακίς τη ζάλη
θα περιμένω για να δω τα δυο σου μάτια πάλι.

Ειναι φρικτο να αγαπας χωρις να σ'αγαπουνε
να μην τα νιωσει αλλος κανεις αυτα που με πονουνε.

Την αφορμη απου πονω δεν τηνε φανερωνω
να μην το μαθει και χαρει οποιος μου δινει πονο.

Δεν περιμένω τις χαρές ούτε αυτή τη μέρα,
έτσι κι αλλιώς συνήθισα τους πόνους για παρέα.

Το μιαλουδακι το μικρο πολλα μπορει να φερει
σεβνταδες και αλλα βασανα να μην επαναφερει

Καπνιά μου κρούβει το λαιμό στάχτη που με λερώνει,
το τζάκι της αγάπης μας σβήνει και με παγώνει.

Γυρεύει το κεφάλι μου να βρεί τον ίσο δρόμο
θαρώ πως δεν κατάλαβε κι αντάμωσε τον πόνο

Κάμε το βάσανο γιορτή χαρά θα βρείς μεγάλη
χρυσάφι ατόφιο θα γενεί στην ε ζωή την άλλη

Ιντα να καμω τσι καρδιας να μην παραπονατε
αφου 'χει μονο βασανα και πικρες να θυμαται

Το βραδυ τσ'αναστεναγμους ακουει το φεγγαρι
και κρυβεται στα συννεφα το κλαμα οντε το παρει

Αναμνηση, θολε ουρανε τσι σκεψης αστραπη μου
και τσι βροντης αποηχος η καθε θυμηση μου.

Σαν το κοπελι τ'αταχτο η σκεψη μου αλωνιζει
το παρελθον μου και πληγες αρχισε να σκαλιζει.

Τσι μοναξιας μου τη σιωπη ο νους μου γαληνευει
γιατι εκεια και ο πονος μου εμαθε να σωπαινει...

Της παναγιας το ονομα φωναζω καθε τοσο
να μου βοηθα στα δυσκολα τη ζησει να τελειωσω.

Ω ταξιδιαρη λογισμε ποσα ταξιδια κανεις
και πνιγουμε στο δακρυ μου σ'οποιο λιμανι πιανεις.

Το δυστυχη στο ονειρο ακους κι'αναστεναζει.
Τη γεφυρα του στεναγμου περνα κι εχει μαραζι.

Τσ' αγάπης τη παλιά πληγή εγώ θα ξανανοίξω
δε φεύγεις απ' τη σκέψη μου τροζός θα καταντήσω

Πάρε το μπλιό απόφαση μες τη καρδιά να μένεις
ντουκιάνι τη κατάντησες να μπαίνεις και να βγαίνεις

Ω τση παντέρμης μου καρδιά ήντα τση ξετελεύγεις
την ήκαμες αδύναμη να μπαίνεις και να βγαίνεις

Εγω σε πιστεψα νωρις δες τωρα τι παθαινω
δεν μου μιλεις κι εγω απορω τι σου χω καμωμενο

Να μη μου δώσεις Θε μου μπλιο άλλη ζωή να ζήσω
τη μοναξιά, τον χωρισμό αμοναχό ν'αφήσω


Δε σε ξεπέρασα ποτέ κι ας λέω πως δε με νοιάζει,
ξέρω η καρδιά μου πως πονεί άλλος που σ' αγκαλιάζει.

Δωσε μου θε μου δυναμη να βγω από τον πονο.
Κανε να κλεισουν οι πληγες με μια σου σκεψη μονο

Οσα δεν βανει ανθρωπου νους, ενα λεπτο τα σβηνει,
και διωχνει η πικρα τη χαρα, και καθεται εκεινη .

Δως μου νερο για να το πιω κι ας ειν' και μολυσμενο,
αφου δε ζουμε πια μαζι, χαρες δεν περιμενω.

Εγω εχω μαθει την καρδια το δακρυ της να κρυβει
και μονο το χαμογελο στο πρωσωπο να δειχνει.

Παλεύω με την σκέψη μου αφού δεν μου αφουκράται
παλιές αγάπες που 'χάσε τσ'αρέσει να θυμάται

Παρ' τη καρδιά μου χάροντα και κράτα τη για δικιά σου
να δεις πως είναι να πονάς μεσα στα σωθικά σου

Εφυγες και άφησες καρδιά και αιμοραγεί το αίμα
θα την αφήσω ανοιχτή για να θυμάμαι εσένα

Πονώ και κρύβω τον καημό γελώ μα νιώθω πόνο
άχι μόνο να μπόρουνα να γύριζα το χρόνο

Κάθε στιγμή απου περνά αργά και λυπημένα
είναι εκείνη μοναχά που ζω χωρίς εσένα

Μου αρέσει μία κοπελιά που δεν τη πολυξέρω
και θέλω μια ζεστή αγκαλιά και όχι να υποφέρω

Πέρασαν άλλοι δώδεκα μήνες κι αυτό το χρόνο
μα ελπίζω οι επόμενοι να 'ναι μισοί στον πόνο

Που εισαι μοιρα να σε δω κι ηντα μορφη να εχεις,
θα'σαι κακια και ασχημη αφου καυμους μου βρεχεις.

Δε λέω τσ' αγάπης ύμνους μπλιό παρα μονό του πόνου
αγάπη την εγνώρισα μα δα 'ναι σειρά του πόνου.

Να γίνω θέλει Ταλιμπάν να σε τρομοκρατήσω,
τους πύργους που χεις στην καρδιά να τους κατεδαφίσω!

  Σαν κάνεις μέρες να με δεις θαρρείς καλό μου κάνεις;
Ενα μαχαίρι δίκοπο μες στην καρδιά μου βάνεις

Σαν τη δική μου την καρδιά στον κόσμο δεν είν' άλλη
αφού αντέχει και βαστά μιαν άλλη πιο μεγάλη

Παρ' τη καρδιά μου χάροντα και κράτα τη για δικιά σου
να δεις πως είναι να πονάς μεσα στα σωθικά σου

 Εφυγες και άφησες καρδιά και αιμοραγεί το αίμα
θα την αφήσω ανοιχτή για να θυμάμαι εσένα

Ειχα μια πλουσια καρδια καποτε χαρισμα μου
μα δεν την υπολογισα κι εφυγε μακρια μου

 Χιλια κοματια μ'αφηκες και με πληγες γεματη
μια καρδια που δεν μπορω να γιανω αναθεματη.

Κατες οντε σου η καρδια θελει να τιμωραει
αλλου κοιμαται το κορμι κι αλλου η ψυχη ξυπναει

Θετω και ονειρευομαι αυτη στην αγκαλια μου
μα αλλη κρατω και σφαζονται θηρια στην καρδια μου


Ποιό μονοπάτι να διαβώ ποιό δρόμο να διαλέξω
και τη σαϊτα που βαστώ σε ποιά καρδιά να παίξω.

Αυτή 'ναι ο πρώτος αίτιος στην κάθε συμφορά μου
μα 'ναι κι ο πιο καλός σεβντάς που 'βαλα στην καρδιά μου.

Μόνο κοντά σου η καρδιά νιώθει ότι υπάρχει
κι αρχίζει πάλι να χτυπά πάλι να δίνει μάχη.

Πληγές δεν είχα στην καρδιά προτού να σε γνωρίσω,
μα εδά στην κάθε σπιθαμή τρέμω σαν τσ' αντικρίσω.

Δεν έχει ο κόσμος ενοχή απού΄χω κακοσύνη
μόνο μιαν άχρηστη καρδιά την έχει την ευθύνη.

Ο πόνος που'χω στην καρδιά δε λέει να μ'αφήσει
και τούτη η βαθιά πληγή μαζί μου λέει θα σβήσει

Διώχνει μακρυά το στεναγμό κάθε χαμόγελό σου
κι ελπίδα δίνει στην καρδιά το κάθε σ'αγαπώ σου

Δεν κλαιω που χωρισαμε κλαιω γιατι δεν ξερεις
στην πληγωμενη μου καρδια λιγη χαρα να φερεις

Μες στην καρδιά μου σ’ έβαλα, και πως θα πω το έβγα,
που σ’ άφησα και ρίζωσες, όπου και αν είχα φλέβα.

Ολη τη μερα σ'ειχα γω μεσα στην αγκαλια μου
και βγηκε ο ηλιος ματια μου και παλι στην καρδια μου

Τα χρόνια λιγοστεύουνετο λάδι στο καντήλι,
μαύρα μαλλιά ψαρένουνε
μα δε ξεχνούνται φίλοι

Πολλά 'ναι τ' άστρα ουρανέ,
που χεις στην αγκαλιά σου,
ένα 'χω εγώ μα ξεπερνά
στη λάμψη τα δικά σου.

Πάντα στηρίζει ο δυνατός 
των αλλωνών το δίκιο
και κόντρα πάει στο άδικο 
γιατί λογά τ' αντρίκιο

 

Φεύγω και σφίγγω την καρδιά
το δάκρυ μην προβάλει
και το κρατώ για τη χαρά
που θα βρεθούμε πάλι

 

Πολλές φορές αμφισβητώ
Θεέ μου την ύπαρξη σου
για δε μοιράζεις τσι χαρές
και τσι καϋμούς εξ' ίσου 

Η μοίρα μου στοιχηματεί
οτι θα με ξεβγάλει
μα δε κατέχει φαίνεται
με ποιό 'χει να τα βάλει

Στην πόρτα στέκει η χαρά
κάθε που θα περάσω
κι όμως δε μου 'πε μια φορά
έμπα να σε κεράσω

Να 'σουνα τση πηγής νερό
κι εγώ να 'μουνε χώμα
να σε θολώνω οντε πας
να γράνεις άλλο στόμα 

Φύλλα ξερά τα όνειρα
χάμε στη γη πεσμένα
σαν τον αέρα τα ριξε
η μοίρα μου ένα ένα

Ψυχομαχώ και δίπλα μου
μοιρολογάτε ο πόνος
γιατί ποθαίνει ο φίλος του
και θα 'πομείνει μόνος

Μην έρχεσαι κάθε βραδυά
στ' ονείρου μου τη ζάλη
γιατί υποφέρω την αυγή
που μένω μόνος πάλι

Χωρίς εσένα η καρδιά
να σταματήσει πρέπει
δε τηνε θέλω να χτυπά
με το στανιό στο μπέτι

       

Το να κατέχει ν' αγαπάς
είναι κι αυτό επιστήμη
άμα πληγώσεις μια καρδιά
φέρεις μεγάλη ευθύνη

 Και στ' όνειρο να δω χαρά
η μοίρα θα μανίσει
και με εφιάλτη το πρωί
θα 'ρθει να με ξυπνήσει

Δότης θα γίνω τση καρδιάς
να μη θαφτεί στο χώμα
να ζήσει αυτή να σ' αγαπά
κι ας είναι σ' άλλο σώμα

Δανείζω σου τα μάτια μου
να δεις πως σε θωρούνε
να μη ρωτάς εδώ και κει
το πόσο σ' αγαπούνε

Δεν με φοβίζει ο θάνατος
άλλα 'ναι τα σπουδαία
το ν' αγαπάς να μη μπορείς
να διώξεις την ιδέα

Στης μοίρας μου τη θάλασσα
ψαρεύω μέρα νύχτα
μα δε μπερδεύουνε χαρές
μόνο καϋμοί στα δίκτυα

    

ΠΟΛΛΟΙ ΡΩΤΟΥΝ ΝΑ ΜΑΘΟΥΝΕ ΙΝΤΑ 'Ν' ΟΙ ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ,
ΑΓΑΠΗ,ΓΝΩΣΗ ΚΙ ΟΜΟΡΦΙΑ ΝΑ ΛΕΣ ΜΕ ΔΥΟ ΑΡΑΔΕΣ!

ΞΕΡΩ ΠΩΣ Μ'ΑΓΑΠΑΣ,ΜΑ ΕΧΩ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΓΝΟΙΑ
ΜΗΝ ΑΓΑΠΑΣ ΚΙ ΑΛΛΟΥ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΑΠΑΡΝΗΘΕΙΣ ΕΜΕΝΑ.

ΑΛΛΙΩΣ ΤΑ ΛΕΣ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΚΙ ΥΣΤΕΡΑ ΑΛΛΙΩΣ ΤΑ ΚΑΝΕΙΣ.
ΘΑΡΡΩ ΠΩΣ ΕΒΑΛΕΣ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΜΕ ΕΚΟΥΖΟΥΛΑΝΕΙΣ!

ΗΘΕΛΑ ΝΑ'ΧΕ Η ΚΑΡΔΙΑ ΕΝΑ ΠΑΡΑΘΥΡΑΚΙ,
ΝΑ ΤΟ ΑΝΟΙΓΩ ΣΑΝ ΠΟΝΕΙ,ΝΑ ΦΕΥΓΕΙ ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΙ.

Δεν θέλω την καρδούλα σου
να την χαρίσεις σ΄άλλην
είναι για με η αγάπη του
σα θάλασσα μεγάλη!

Ωκεανός η αγκάλη του
κύματα τα φιλιά του
σαν ναυαγός θα πνίγομαι
στα χάδια τα καυτά του!

Γι αυτόν γράφω ποιήματα
γι αυτόν κι οι μαντινάδες
στα δυο του μάτια τα γλυκά
θα τραγουδώ καντάδες!
Λόγο να έχεις και τιμή
και υπογραφή να βάζεις
για το χατήρι μιας ψυχής
την πίστη σου ν΄αλλάζεις!
Αγάπη είναι ν΄αγαπάς
κι όταν δεν σ΄αγαπούνε
να καιγεται η καρδούλα σου
γι αυτούς που σε ξεχνούνε!
Και να μου γράψεις σ' αγαπώ λάθος θα είναι γραμμένο
γιατί αγάπη τι θα πει δεν έχεις μαθημένο
δεν ειναι αγαπη να αγαπας ειναι να σ αγαπουνε
να κανεις αλλονων καρδιες για σενα να χτυπουνε
Να ΄χα τη δύναμη να πιω
τη θάλασσα καρδιά μου
για να στερέψει να βρεθείς
γοργά στην αγκαλιά μου!
Τα όνειρά μου έγιναν
πουλιά για να πετάξουν
να ρθουν τση Κρήτης τα βουνά
να σε σφιχταγκαλιάσουν!
Μεσ το μεθύσι του σεβντά
εσένανε θυμούμαι
τα δυο σου μάτια τα γλυκά
ποτέ δεν τ΄απαρνούμαι!
Στη φεγγαρόλουστη νυχτιά
λέω τα βάσανά μου
για ένα κοπέλι κρητικό
που ΄χω μεσ την καρδιά μου!

Όσες βραδιές κι αν ξαγρυπνώ
λέγοντας τον σεβντά μου
τόσο τα χρόνια θα περνούν
αγάπη μου μακριά σου!

Δως μου φεγγάρι μου γλυκό
βοτάνι μην πονάω
κι όλες τσι νύχτες αγκαλιά
μαζί του να περνάω!
Φεγγάρι ζηλεύω τη χαρά
και το σεβντά που έχεις
κάθε που έρχεται η νυχτιά
στην αγκαλιά τση πέφτεις!

Πες μου νυχτιά το βότανο
και τι το εποτίζεις
ίντα γλυκόλογα του λες
και πάντα το κερδίζεις!

Πες μου να μάθω κι εγώ
πως θα τον εκρατήσω
για μια ζωή ολόκληρη
στο πλάι του να ζήσω!
Έβγα φεγγάρι μου λαμπρό
και δείξε του το δρόμο
να βρω τα μάτια π΄αγαπώ
για κείνανε που λιώνω!

Στείλε τ΄αστέρια τ΄ουρανού
να του χρυσοκεντήσουν
το πιο γλυκό μου σ΄αγαπώ
σ΄αυτόν να το χαρίσουν!

Ήλιος θα είσαι μάτια μου
και γω θα ΄μαι φεγγάρι
σαν βασιλεύεις να γλιστράς
μεσ τη ζεστή μου αγκάλη!

Σαν το φεγγάρι θα ΄θελα
να σεργιανώ τη νύχτα
στην κάμαρά σου να κυλώ
να σε φιλώ στα χείλια!

Όνειρο κι αν είσαι μακρινό
εγώ πάντα ελπίζω
ίσως θελήσει ο Θεός
στο πλάι σου να ζήσω!

Να ενωθούνε δυό καρδιές
που τώρα χώρια ζούνε
για της αγάπης το σεβντά
σαν μία να χτυπούνε!

Οι σαϊτιές του έρωτα
λαβώσαν την καρδιά μου
γιαντα βρω την γιατρειά
ποθώ την αγκαλιά σου!

Τα χάδια σου είναι βάλσαμο
και τα φιλιά βοτάνι
μα για γίνω εγώ καλά
τα ξαναθέλω παλι!

Στις θάλασσες να σεργιανώ
τις σκέψεις μου να ρίχνω
με τ΄αφροισμένα κύματα
μήπως σε λησμονήσω!

Μα είναι αδύνατον αυτό
δεν θέλει η καρδιά μου
τη μέρα ζεις στη σκέψη μου
τη νύχτα στα όνειρά μου!

Δε θέλω απ΄το δάκρυ μου
πόνο η καρδιά να έχει
θα το παντώ να μη σε βρε
ι και σε στεναχωρέσει..

Τα δάκρυά μου τρέχουνε
και πνίγουν την καρδιά μου
και σταματώ αν τα μάτια σου
κοιτάξουν τα δικά μου!

Μετρώ τ'αστέρια τ'ουρανού
μα λείβεταί μου ένα
φαίνεται πως δε σε μέτρησα
αγάπη μου εσένα!

Ζευγάρια στέλνω τα πουλιά
που ανε χαθει το ένα
ναρθει το άλλο να σου πει
πόσο πονώ για σένα!

Έκαμα και το Θεό εχθρό
μα δε θα του περάσει
καλλιά νεκρός παρά να δω
άλλος να σ' αγκαλιάζει!

Αυτή εθάργε μια ζωή
πως θελα τη λατρεύω
και δα χτυπά το μπέτη τζη
αφού θωρεί πως φεύγω!

Και καλόγρια να πα να γενεί
θα μπαίνω στο κελί τζη
η μόνη μου παρηγοριά
είναι η αθιβολή τζη.

Μούπες να μήν ξεχνώ
κι εσύ θα περιμένεις
μα το κορμί μου φλέγεται
κι εσύ αργοπεθαίνεις

Σεβντά μου μπελαλίδηκε
σεβντά καμαρωτέ μου
ανε σ αγαπά άλλος καλιά
απο τ α μένα πε μου!

Αν μ'αγαπάς μια φορά
σε αγαπώ τριάντα,
μα αν μ'αρνηθείς ένα λεπτό
θα σ'αρνηθώ για πάντα.

Είμαι μακριά και δε μπορώ
χαρά πια να σου δώσω,
με φαντασία προσπαθώ
το βλέμμα σου να νιώσω...

Κάθε βραδιά που έρχεται
εσένα συλλογούμαι
και τις υπόλοιπες στιγμές
τα μάτια σου θυμούμαι!!!!!

Κρύο, ομίχλη και βροχή
νιώθω μες το κορμί μου,
μα θα ρθει όμως και η στιγμή
που θα βρεθείς μαζι μου!!! 

Ένα εγώ θέλω από τη ζωή
και ένα απο σένα,
να μάθεις πόσο σ αγαπώ
και νοιάζομαι για σένα!!

Απόψε δεν επρόβαλε καθόλου το φεγγάρι
φαίνεται στσ αγγάλες τσι η πούλια το χει πάρει.

Απόψε μελαγχολικό πρόβαλε το φεγγάρι
και μάλλον πως τον πόνο μου στα σοβαρά έχει πάρει.

Απόψε μελαγχολικό πρόβαλε το φεγγάρι
και μάλλον πως εχώρισε ακόμα ένα ζευγάρι.

Μακριά μου κι αν ευρίσκεται
Πονεί για σε η καρδιά μου
και κάθε βραδυ η σκέψη σου
Είναι παρηγοριά μου!

Έχω καρδιά περήφανη
κι όπυ αγαπά κατέχει,
μα έχει και σε απόσταση
όποιον δεν την προσέχει!

Στα στήθη μου εφώλιασε
κακό και μαύρη ζήλια
για δεν ακούω σ αγαπώ
απτα δικά σου χείλια.

Αν είσαι στάλα των ματιών
ποτέ δεν θα δακρύσω
να μη πορήσεις κ χαθείς
εγώ σαν σε σκουπίσω...

Αχ και να βρισκόμουνα
ξανά στην αγκαλία σου
μαύρο δάκρυ θα έριχνα
για όσα πέρασα μακριά σου.

Τα μαύρα σου τα μάτια
ξανά θα τα κοιτούσα
και όλες μου τις έγνοιες
με μιας θα τις ξεχνούσα.

Άνοιξε μέσα μου καημός
φωτιά που δε μισεύγει
και κάθε κτύπος της καρδιάς
εσένανε γυρεύγει

Κατέβα Θε μου να τη δεις
κι ύστερα εμένα κρίνε,
να δεις το λόγο που σαφή
στην αμαρτία είμαι...!

Κάντε την πόρτα της χαράς
πέρα, οι δυό να μπείτε
και να μη βγείτε απο 'κει
όσο καιρό θα ζείτε.

Aχι και γιάντα σ' αγαπώ
και γιάντα σε λατρεύω
Για μια φορά που σ’ άγγιξα
δεκάδες σε γυρεύω

Είσαι για μένα η χαρά
το νόημα του κόσμου,
ζωή δε θέλω ούτε λεπτό
χωρίς εσένα φως μου...

Την μέρα που σ'αντάμωσα
ορκίστηκα ψυχή μου,
πως όσο ζω θα σ'αγαπώ
πιότερο απ'την ζωή μου!

Θα'θελα να'μουνα χαρτί
και εσύ να ήσουν πένα
να στάζεις το μελάνι σου
και να γινόμαστε ένα!

Τη νύχτα που σε γνώρισα
συνωμοτήσαν τ'αστρα
και μου την πήραν την καρδιά
την έκλεισαν σε κάστρα.

Δε φήνω την αγάπη τσι
άλλος κιανείς να πάρει,
ούτε στον ίδιο το Θεό
δεν κάνω τέτοια χάρη!

Στσ'αγγέλλους επαράγγειλα
την έννοια σου να έχουν,
μα μου 'παν πως οι άγγελοι
αγγέλους δεν προσέχουν...

Είσαι ένα όνειρο άπιαστο
που κάθε βράδυ βλέπω
και το θεό παρακαλώ
μπας και κοντά σου έρθω!! 

Ήρθες κι γέμισε η αυλή κρίνους ανθούς και ρόδα

και της ζωής το νόημα στο πρόσωπο σου το 'δα..!!    

Όλους τσι συγχωρά ο παπάς, αυτή 'ναι η δουλειά 'ντου, τη μόνη που δεν συγχωρεί είναι η παπαδιά 'ντου.

"Φίλε μολύβι και χαρτί ποτέ να μην σου λείπει
Να κάνεις μαντινάδα σου κάθε χαρά και λύπη..."    

Το σ’ αγαπώ να μου το λες κάθε που νιώθω πόνο, γιατί αυτό είναι το φάρμακο που με γιατρεύει μόνο 

Δεν μετανιώνω στη ζωή  και γνώμη δεν αλλάζω για σένα αγάπη μου γλυκιά τα πάντα θυσιάζω

Ήθελα να 'μαι δάκρυ σου να κατεβώ στο στόμα,
να νιώσω από τα χείλη σου αν μ' αγαπάς ακόμα

Κι αν μ'αγαπας, κι αν σ'αγαπω
δεν εχει μπλιο ουσια
Eσυ'σαι σ'αλλη αγκαλια
κ'εγω σ'ανυπαρξια

Υποσχεση μου εδωσες
για παντα εδω να μεινεις

στα ευκολα μου σταθηκες
στα δυσκολα μ'αφηνεις

Φορτιο βαρυ φορτωθηκες
καρδια που δεν τ’αντεχεις
και δα παρακαλας να βρεις
δυναμη που δεν εχεις

Aμα θα παιξεις μαχαιρια
να τηνε παιξεις ντρετη
οχι στην πλατη υπουλα
αντρικια και στον μπετη
 
Φλογα εσυ, κερι εγω
δως μου φωτια ν' αναψω
να λιωσω και στο πατωμα
το σ'αγαπω να γραψω

Σαν την πυξιδα σταθερα
θελω να μ' αγαπησεις
που διχνει παντα τον βορρα
οπως κι αν την γυρισεις

Στα χρωματα του δειλινου
βουτα ο νους την πενα
και ζωγραφιζει στο χαρτι
τση σκεψης μου εσενα

Δωρητης οργανων εγινα
μα εδωκα μονο ματια
για δεν μεταμοσχευονται
καρδιες που 'ναι κομματια

Το να πονεις και να το λες
αυτο δεν ειναι πονος
ο πονος ειναι να πονεις
και να το ξερεις μονος

Ρωτηξανε τη μοναξια 
παρεες για δεν κανει
κι εδειξε 'μενα κι' ειπενε 
ετουτος δω μου φτανει

Αν θες να δεις ποιαν αγαπω
ποιαν εχω στην καρδια μου
κοιταξε τον καθρευτη σου
και θα την δεις κερα μου

Αν εισαι λαθος αγαπω
το λαθος που 'χω κανει
γιατι μου δινει την χαρα
που το σωστο δεν φτανει

Δωσε μου την υπομονη
εκεινη που δεν εχω
να με χτυπα η μοιρα μου
και να της λεω αντεχω

Εφυγα δεν ξαναγυρνω
διπλα σου πια δεν με 'χεις
οτι στα χερια σου κρατας
μαθε να το προσεχεις

Σε θελω δεν τ'αρνηθηκα
μα κανεις πως δεν βλεπεις
και ζεις ζωη ευχαριστη
χωρις καρδια να εχεις

Τα χέρια μου τα σήκωσα
 και τώρα σκότωσέ με
δεν έχω άλλη δύναμη
μακριά σου να κρατιέμαι

Πες μου ένα λόγο στη ζωή
 που πρέπει εγώ να ζήσω
που μου 'πες άμα σ' αγαπώ
 πρέπει να σταματήσω

Δεν έχει νόημα η ζωή
 αν είσαι εσύ μακριά μου
λόγο τιμής κουράστηκα
να λείπει 'πο κοντά μου.

Στο όνειρο στη σκέψη
 μου στη λύπη τη χαρά μου
στη μοναξιά μου βρίσκεσαι
 όμως ποτέ κοντά μου

Δικάστηκα να σ' αγαπώ
 να λιώνω στον σεβντά σου
και 'συ για 'μένα να κρατάς
 κλειστή τη μοναξιά σου

Ποια αμαρτία έκανα
 και δίκασές με θεέ μου
να ζω και να μου την στερείς
 μεγαλοδύναμέ μου

Κρατάς τo στόμα σου κλειστό
 τα χείλη σφραγισμένα
γι' αυτό δεν έμαθα ποτέ
 τι ένιωσες για 'μένα

Εγώ δεν ζω είμαι νεκρός
 με ανοιχτά τα μάτια
και με καρδιά που έκανε
 το όχι σου κομμάτια

Διώξε με είναι τόσο απλό
 μη με κρατάς κοντά σου
είναι νεκρέ οι ώρες μου
 χωρίς την αγκαλιά σου

Στο ρεσιτάλ της μοναξιάς
 τον πρώτο ρόλο έχω
μην ρωτήσεις πως περνώ
 μονάχα 'γω κατέχω

Μπορεί να κάνω πως γελώ
 μπορεί και να γλεντίζω
μα 'γω κατέχω ήντα καημούς
 και πόνους κουλαντρίζω

Να σ' αγαπήσω πιο πολύ
 μπορώ μα δε το κάνω
γιατί συνήθως στη ζωή
 ότι αγαπώ το χάνω

Δε τηνε θέλω τη ζωή
 που ο Θεός χαρίζει ,
δώρο που πίσω παίρνεται
 για 'μένα δεν αξίζει

Το ξέρω είναι δύσκολο
 φως μου να αποκτήσω
 μα εύκολο να σ'αγαπώ
 όσο καιρό θα ζήσω

 Δίχως ελπίδα σ'αγαπώ
 ξέρω δεν σε κερδίζω
 να κάμω ομπρός δεν γίνεται
 μα και πίσω δεν γυρίζω

Μου 'πανε δε περνάς καλά
 και με 'χει πιάσει θλίψη
κάποτε μες τα χέρια μου
 πράμα δε σου 'χε λείψει

Με 'να σου ναι παίρνω ζωή
 και με 'να σου όχι σβήνω
και με 'να σου χαμόγελο
 παίρνω χαρές και δίνω

Με ρώτησαν οι φίλοι
μου μακριά σου πως θα ζήσω
κι είπα πως ήσουν όνειρο
 και έπρεπε να ξυπνήσω

Τα μάτια σου είναι αφορμή
 να μπω μέσα στο χώμα
παρόλο που 'ναι καστανά
 συνηθισμένο χρώμα

Όποιον κι αν βάλεις στη καρδιά
 όποιον και αν αγαπήσεις
μακριά μου θα 'ναι δύσκολο
 αγάπη μου να ζήσεις

Δε με πειράζει πως αλλού
 έδωσες τη φιλιά σου
αυτός επήρε το κορμί
 μα 'γω 'χω τη καρδιά σου

Αν σβήσουνε τα όνειρα
 θα σβήσει και η ζωή μου
γιατί μ' αυτά κάθε βραδιά
 είσαι και 'συ μαζί μου

Να 'ξερες πως χρειάζομαι
 τώρα την αγκαλιά σου
τη μυρωδιά, το άγγιγμα
 τα χάδια τα δικά σου

Μην κλαις, μη πάσχεις, μη πονάς
μη λιώνεις, μη λυπάσαι
όλα θα είναι παρελθόν
 όταν κοντά μου θα 'σαι

Κοίτα πως με κατάντησε
 τσ' αγάπης το χατίρι,
εγώ μπεκρής και αυτή κρασί
 σε αλλουνού ποτήρι

 Με 'κανες και σ' αγάπησα
 και τώρα κάνεις πίσω
και έχεις και την απαίτηση
 αλάργο σου να ζήσω

Με 'κανες και σ' αγάπησα
 και τώρα μετανιώνεις,
ώσπου να ζεις το έγκλημα
 τσ' αγάπης θα πλερώνεις

Ακόμη δε σε φίλησα
και όμως το 'χω ζήσει,
κοντά σου δεν εσήμωσα
 μα σε 'χω αγαπήσει

Πανάθεμά με και να δω
 άλλο να τσ' ακουμπήσει,
τη τελευταία του πνοή
 στα χέρια μου θα αφήσει

Ήθελα και να κάτεχα
 σε απορία μπαίνω,
αν μ' αγαπά δε μ' αγαπά
 δεν το καταλαβαίνω

Μια ματιά σου κοπελιά
 τον ήλιο σκοτεινιάζει,
και αν είχε ο έρωτας μορφή
 έπρεπε να σου μοιάζει

Είναι σκληρό μα θα το πω
 πως θέλω να ποθάνω,
άμα σκεφτείς να μ' αρνηθείς
 ήντα θα ζω να κάνω

Πόσο πολύ μου έλειψες
 δεν θα το πω ανθρώπου
και ας με ρωτούν ποιός σου 'κλεψε
 το γέλιο του προσώπου

Παραμυθένιους έρωτες
 δεν έμαθα να κάνω
μα ίσως θα έπρεπε γιατί
 τσ' αληθινούς τσι χάνω

Μάθε με φως μου να ξεχνώ
 στο χθές μη με γυρίζεις
που και να σμίξουμε να πω
 πως κάτι μου θυμίζεις

Γίνε μαχαίρι δίκοπο
 και χτύπα την καρδιά μου,
όταν θα έρθει η στιγμή
 να φύγεις μακριά μου

Ποιός είναι αυτός που θα τη δει
 να μη την σχολιάσει
που προκαλεί εντύπωση
 από 'που κι αν περάσει

Γελάς γελώ πονείς πονώ
 κλαις και μαζί σου κλαίω
ρωτάς 'μαι ίντα θα πει χαρά
 και τ’ όνομα σου λέω

Άμα στερέψει η θάλασσα
 και η έρημος βλάστηση
τότε και 'γω θα σ 'αρνηθώ
 που θα 'χει αλλάξει η φύση

Εγώ 'μαι διαφορετικός
 απ' όλους ξεχωρίζω
γιατί τον πόνο μου χαρά
 κάνω και τον γλεντίζω

Στάσου περίμενε να 'ρθω
 μόνος μου πως θα ζήσω
που ότι κι αν είχα δέχτηκα
 όλα να στα χαρίσω

Αφού η καρδιά σου μ' αγαπά
 οπίσω μπλιο δεν κάνω
και με τον ίδιο το Θεό
 αν χρειαστεί τα βάνω

Εγώ δεν είμαι παλιατζής
 ούτε και μεταπράτης,
ούτε αγοράζω ούτε πουλώ
 τον πόνο μιας αγάπης

 Έκανα λάθή που μπορεί
 να κάνει ο καθένας
μα όπως σ' αγάπησα εγώ
 δε σ' αγαπά κανένας

Σα δε μπορώ τον πόνο μου
 να τονε νταγιαντίσω
φίλο μου πιστό τον έκανα
 για να τον συνηθίσω

Μια σκέψη απο τα παλιά
 είσαι και αυτό θα μείνεις
και λάθος που δεν πρόκειται
 ποτέ να ξαναγίνεις

Όνειρο αξεδήλιατο
 χαλάς στο άψε σβήσε
μπορεί να είσαι όμορφη
μα σταθερή δεν είσαι

Σκίσε το μπέτι μου στα δυο
 και την καρδιά μου βγάλε
να νιώσω απο τα χέρια σου
 το πιο όμορφο φινάλε!!!

Μοιάζω με το ναρκομανή
 που λιώνει μες τον πόνο
και η δόση του είναι να σε δω
 για ένα λεπτό και μόνο

Τίποτα δε με συγκινεί
όσο μια σκέψη μόνο
πως μια ματιά τσι ώστε να ζω
 σαν σκλάβος θα πλερώνω

Η ευτυχία στη ζωή
 στα χαμηλά πηγαίνει
και όσοι την ψάχνουν στα ψηλά
 είναι δυστυχισμένοι

Ακόμα και το μίσος σου
 είναι χαρά για 'μένα
γιατί απ' τα αισθήματα
 απασχολώ σου ένα!

Χωρίς να φταίω ενοχές
 με έκανες να νιώσω
και απάνω μου τα λάθη σου
 πήρα μη σε πληγώσω

Γυρνώ σελίδα στη ζωή
 και πρέπει να σ' αφήσω
ένα τσιγάρο ήσουνα
 που έπρεπε να σβήσω...!!!