Αναμνηση, θολε ουρανε τσι σκεψης αστραπη μου
και τσι βροντης αποηχος η καθε θυμηση μου.

Σαν το κοπελι τ'αταχτο η σκεψη μου αλωνιζει
το παρελθον μου και πληγες αρχισε να σκαλιζει.

Τσι μοναξιας μου τη σιωπη ο νους μου γαληνευει
γιατι εκεια και ο πονος μου εμαθε να σωπαινει...

Της παναγιας το ονομα φωναζω καθε τοσο
να μου βοηθα στα δυσκολα τη ζησει να τελειωσω.

Ω ταξιδιαρη λογισμε ποσα ταξιδια κανεις
και πνιγουμε στο δακρυ μου σ'οποιο λιμανι πιανεις.

Το δυστυχη στο ονειρο ακους κι'αναστεναζει.
Τη γεφυρα του στεναγμου περνα κι εχει μαραζι.

Τσ' αγάπης τη παλιά πληγή εγώ θα ξανανοίξω
δε φεύγεις απ' τη σκέψη μου τροζός θα καταντήσω

Πάρε το μπλιό απόφαση μες τη καρδιά να μένεις
ντουκιάνι τη κατάντησες να μπαίνεις και να βγαίνεις

Ω τση παντέρμης μου καρδιά ήντα τση ξετελεύγεις
την ήκαμες αδύναμη να μπαίνεις και να βγαίνεις