Θέ μου και αφού τηνε μισώ, ύστερα πως συμβαίνει
και τη ‘γαπώ και από το νου ένα λεπτό δεν βγαίνει.
..
Φαίνεται ξένη δύναμη έχουν όσοι αγαπούνε
αλλιώς δεν θελ’αντέχουνε τσι μπόρες που περνούνε
Δέκα φορές μεταξυπνώ μέχρι να ξημερώσει
γιατί έρχεται στον ύπνο μου πάλι να με πληγώσει.
..
Αιχμάλωτό σου με κρατείς, μη με πετάξεις χάμε,
βάλε μπροστάρη το σεβντά και όπου σ’αρέσει πάμε.

Γιάντα σωπάς στον πόνο μου
Γιάηντα στα κλάηματά μου
πού’ναι τα λόγια τα γλυκά
πού χα παρηγορία μου

Κόνισμα σ’είχα στη καρδιά
και μνόγα στ’όνομά σου
και τση ζωής την ομορφιά
τη γνώρισα κοντά σου

Να σουν αέρας νά μπαινες μέσα στα σωθικά μου
να μάθεις ποια ‘ναι η αφορμή και καίγεται η καρδιά μου
Σαν τον μεγάλο στρατηγό ορίζεις τη καρδιά μου
και αν μ’αρνηθείς θα σου ζητώ τα δικαιώματά μου
Εγώ καταδικάστηκα για μιαν αγάπη μόνο
να ζητιανεύω τη χαρά και να πουλώ τον πόνο