Αν είσαι στάλα των ματιών
ποτέ δεν θα δακρύσω
να μη πορήσεις κ χαθείς
εγώ σαν σε σκουπίσω...

Αχ και να βρισκόμουνα
ξανά στην αγκαλία σου
μαύρο δάκρυ θα έριχνα
για όσα πέρασα μακριά σου.

Τα μαύρα σου τα μάτια
ξανά θα τα κοιτούσα
και όλες μου τις έγνοιες
με μιας θα τις ξεχνούσα.

Άνοιξε μέσα μου καημός
φωτιά που δε μισεύγει
και κάθε κτύπος της καρδιάς
εσένανε γυρεύγει

Κατέβα Θε μου να τη δεις
κι ύστερα εμένα κρίνε,
να δεις το λόγο που σαφή
στην αμαρτία είμαι...!

Κάντε την πόρτα της χαράς
πέρα, οι δυό να μπείτε
και να μη βγείτε απο 'κει
όσο καιρό θα ζείτε.

Aχι και γιάντα σ' αγαπώ
και γιάντα σε λατρεύω
Για μια φορά που σ’ άγγιξα
δεκάδες σε γυρεύω

Είσαι για μένα η χαρά
το νόημα του κόσμου,
ζωή δε θέλω ούτε λεπτό
χωρίς εσένα φως μου...