Βαρέθηκα υπομονή
 να κάνω και να ελπίζω
 για πράγματα που απ' την αρχή
 το τέλος τους γνωρίζω

Να 'χε ο πόνος πρόσωπο
 τουλάχιστον να ξέρω 
 ποιός είναι αυτός που απο παιδί
 με κάνει και υποφέρω

Μαζί εξεκινήσαμε
 σε μια μεγάλη μπόρα
και 'δα μου λες κουράστηκα
 κι αμοναχός προχώρα

Eνα ταξίδι στο άγνωστο
 όλη η ζωή μου εμένα
 μια διαδρομή στο πουθενά
 να αναζητώ εσένα

Είναι χαρά σου να θωρείς
 τα μάτια μου να κλαίνε
 και να γελάς όταν το 'αχ'
 τα δυο μου χείλη λένε

Στον ύπνο μου σε έφερα
 για μια στιγμή μωρό μου
και ήτανε το ωραιότερο
 στον κόσμο όνειρό μου

Όλη η φύση να 'τανε χαρτί
 πάλι δε φτάνει
στα κάλλη σου δημιουργός
 περιγραφεί να κάνει

Κρυφό σχολειό ο έρωτας
 και γράφτηκα να μάθω
 μα 'δα που εξωσχόλισα
 καλά καλά να πάθω

Η μοναξιά πολλές φορές
 τη σκέψη ξεκουράζει
κι άλλες φορές που γίνετε
γκρεμός και σε τρομάζει

 Όσα ταξίδια με το νου
 κι αν έχω καμωμένα
 αρχή και τέλος έχουνε
 αγάπη μου εσένα...

Πες μου το εσύ πως μ'αγαπάς
 και 'γώ θα βρώ τον τρόπο
να την αδειάσω την καρδιά
 για να σου κάμω τόπο

Λάθη πολλά κι αν έκαμα
ως τώρα στη ζωή μου
το πιο μεγάλο ήτονε
που σ' άφηκα ψυχή μου

Μπορεί να σε αγάπησα
ίσως να σε ξεχάσω
Όμως δεν σε είχα και ποτέ
 να πω πως θα σε χάσω

Αν είχε η καρδιά μυαλό
ποτέ δε θα πονούσε
εκείνο που μας αγαπά
εκείνο θα 'γαπούσε

Άμα θα ήμουν άγγελος
 θα ήσουν τα φτερά μου
μα είμαι άνθρωπος στη γη
 και είσαι η καρδιά μου.

Πόσες βραδιές περάσανε
 με την ανάμνησή σου
να πλάθω εικόνες ψεύτικες
 πως βρίσκομαι μαζί σου

Δέκα χιλιάδες όμορφες
και να 'σαι εσύ στη μέση
λόγο τιμής το βλέμμα μου
απάνω σου θα πέσει.

Πολλά θεριά επάλεψα
μα εφίλεψα με ένα
απου το λένε μοναξιά
αφού δεν έχω εσένα

Ένα βιβλίο είναι η ζωή
κι όντε το ξεφυλλίζω
σ' όποια σελίδα κι αν σταθώ
εικόνα σου αντικρίζω

Ώστε να ζεις, όπου κι αν πας
θα είμαι σκιά σου
θα προσπαθείς μα θα 'ναι αργά
να βγω απο τη καρδιά σου