Πέρασα και αδιάφορα
 τώρα μου λες το γειά σου
εγώ που ήμουν κάποτε
 ο χτύπος της καρδιάς σου

Πέρασες με προσπέρασες
 τάχα μου πως δε μ' είδες
αν ένα γειά είναι ακριβό
 πόσο πουλάς τσ' ελπίδες
 

Χωρίς να φταίξω κανενός
 θωρρώ και με μισούνε,
φταίει που είμαι στα ψηλά
 και δε μπορούν να βγούνε

Αν έγραφα μια έκθεση
 μ'αναφορά στον πόνο
λευκή την κόλλα θα'δινα
 με τ'όνομά σου μόνο

η νύχτα ώρες δεκατρείς
μόνο τις τρεις κοιμούμε ,
τις άλλες είμαι ξυπνητός
 φως μου και σου θυμούμε

Μακαρι να εμπορουνα
όταν πονας τα βραδια
να σου δινα παρηγορια
με τα δικα μου χαδια

Πρεπει να βγαλουν αγιο
πονο να τονε λενε
να δεις στη χαρη του μπροστα
ποσες καρδιες θα κλαινε

Του φεγγαριου επαραγγειλα
που μυστικα κρατιζει
οντε τη βλεπει μοναχη
παλια να της θυμιζει

Μη κρύβεις ότι αισθάνεσαι
χάνεται κι είναι κρίμα
η αγάπη είναι αίσθημα
 κι όχι παντομίμα

Στου ονειρου μου την αγκαλια
κάθε βραδια σε εχω
κι ετσι την απουσια σου
μπορω και την αντεχω

Καρδια μου,φως μου,ματια μου
πνοη μου και ψυχη μου
αλλαξαν όλα μεσα μου
σα μπηκες στη ζωη μου

 Τα ματια σου είναι θαλασσα
ηλιος το προσωπο σου
κι ανοιξη μπορει να ρθει
μ ένα χαμογελο σου

Μικιο κοπελι ο ερωτας
με κανει κάθε τοσο
και θα μισεψω απ τη ζωη
χωρις να μεγαλωσω

Εσυ μπορει να εχασες
το χρονο σου μαζι μου
όμως εγω σ ευχαριστω
που μπηκες στη ζωη μου

Διωχνει μακρια το στεναγμο
το βλεμμα το δικο σου
κι ελπιδα δινει στη καρδια
κάθε χαμογελο σου

Γιατι καρδια μου αφηνεσαι
σε λαθη κι ολο τρεχεις
κι αναζητας μια αγκαλια
που δεν μπορεις να εχεις

Θαρρω πως με κρατας σφηχτα
μες στη δικη σου αγκαλη
ηντα παιχνιδια ο χωρισμος
παιζει αποψε παλι

Φευγω μα παντα θα γυρνω
εστω και με τη σκεψη
σε τοπους που τα ματια σου
μ' ειχανε ταξιδεψει

Ηλπιζα στην αγάπη μας
να βρω χαρές μεγάλες
μα δυστυχώς ήσουν κι εσυ
αγάπη σαν και τσ´άλλες

Στην αγκαλια σου να βρεθω
κιας ειναι για μια ωρα
μα δεν ζητω απ τη ζωη
περισσια να χω δωρα

Κανε μου χωρο στ ονειρο
για διπλα σου να πλαγιασω
εστω μονο στον υπνο μου
λιγο να σ αγκαλιασω

Τίποτα δεν με βγάνει μπλιο
στο γέλιο ούτε στο κλάμα
ανάθεμά το αλάργο σου
δεν έχει αξία πράμα

Παράξενες συνήθειες
κανόνες που πονούνε
έχω γι'αυτό και λιγοστοί
ανθρώποι μ'αγαπούνε

Τα "μη" τα "πρεπει" τα "γιατι"
ζωες διαφεντευουν
κι ειναι αφορμη και τις χαρες
πολλες φορες μας κλεβουν

Ζηλευει με και ο θεος
και βασανα μου στελνει
γιατι εχω εναν αγγελο
που εκεινος δεν τον εχει

Φεύγω και αποχαιρετώ
όλα τα περασμένα
και τα καλά και τα κακά
 ας είναι ξεχασμένα

Υπαρχουν ακριβες στιγμες
λιγες σ αυτη τη ζηση
που λες πως αξιζε κιανεις
μονο γι αυτες να ζησει