Δέκα χιλιάδες όμορφες
και να 'σαι εσύ στη μέση
λόγο τιμής το βλέμμα μου
απάνω σου θα πέσει

Πολλά θεριά επάλεψα
 μα εφίλεψα με ένα
απου το λένε μοναξιά
 αφού δεν έχω εσένα

Ένα βιβλίο είναι η ζωή
 κι όντε το ξεφυλλίζω
σ' όποια σελίδα κι αν σταθώ
 εικόνα σου αντικρίζω

Ώστε να ζεις, όπου κι αν πας
 θα είμαι σκιά σου
θα προσπαθείς μα θα 'ναι αργά
 να βγω απο τη καρδιά σου

Δώσε τσι Θέ μου όνειρο
και να με δει σε κρίση
κι αν μ' αγαπά αληθινά
 θα πρέπει να ξυπνήσει

Μες στου σεβντά τη φυλακή
είμαι φυλακισμένος
και με την πιο βαριά ποινή
 για 'σένα δικασμένος

Κακό δεν είναι να αγαπάς
 μα να 'γαπάς με πάθο
ςκι αν αγαπάς παράνομα
 αυτό δεν είναι λάθος

Σου παραδιδω τη καρδιά
 το μέλλον, τα όνειρά μου
αφού το πιο όμορφο σεβντά
 μαζί σου ζω κερά μου

Αφού το τέλος της ζωής
 κανείς δε το γνωρίζει
δε πρέπει να περνά στιγμή
 που να μη τη γλεντίζει

 Χωρίς νερό, χωρίς ψωμί
 και δίχως οξυγόνο
μπορώ και ζω μα να 'σαι εδώ
να σαι κοιτάζω μόνο

Αστέρι σε φωνάζουνε,
φεγγάρι είσαι για 'μένα
γιατί τα αστέρια είναι πολλά
 μα το φεγγάρι ενα

θυμάσαι οντε μου χάριζες
 μια μέρα την κάρδια σου
 και μου πες φύλαξε ντηνε
 μαζί με τη δικία σου

Tην πήρα και την φύλαξα
 με δάκρυα και με πόνο
και δεν μας εξεχώριζε
 όξω ο χάρος μόνο

Tώρα σκληρή και άπονη
 μου τη ζητάς οπίσω
 μα οι δυο καρδιές εγίναν μια
 και πως να τις χωρίσω

Φωτογραφία ασπρόμαυρη
θέλω μαζί να βγούμε
για να 'χω κάτι απ' τα παλιά
 στο μέλλον να θυμούμαι

Δε με πειράζει ο χωρισμός
 καημό 'χω πιο μεγάλο
πως το δικό μου όνειρο
 θα ζήσεις με έναν άλλο

Τα βάσανα του ερωτόκριτου
 και του Χριστού τα πάθη
σέρνω γιατί δεν πίστεψα
 ίντα θα πει αγάπη