Ήρθες κι γέμισε η αυλή κρίνους ανθούς και ρόδα

και της ζωής το νόημα στο πρόσωπο σου το 'δα..!!    

Όλους τσι συγχωρά ο παπάς, αυτή 'ναι η δουλειά 'ντου, τη μόνη που δεν συγχωρεί είναι η παπαδιά 'ντου.

"Φίλε μολύβι και χαρτί ποτέ να μην σου λείπει
Να κάνεις μαντινάδα σου κάθε χαρά και λύπη..."    

Το σ’ αγαπώ να μου το λες κάθε που νιώθω πόνο, γιατί αυτό είναι το φάρμακο που με γιατρεύει μόνο 

Δεν μετανιώνω στη ζωή  και γνώμη δεν αλλάζω για σένα αγάπη μου γλυκιά τα πάντα θυσιάζω

Ήθελα να 'μαι δάκρυ σου να κατεβώ στο στόμα,
να νιώσω από τα χείλη σου αν μ' αγαπάς ακόμα