Περήφανος ορθώνεται ο γέρο-Ψηλορείτης
Γιατί στον Μυλοπόταμο χτυπά η καρδιά της Κρήτης

Όντε πρωτοχτυπά η καρδιά
το αίμα κάνει στάση
κι αφήνει δρόμο ανοιχτό
τσ αγάπης να περάσει....

Ρωτήξα νε με για να πω κάτι απ τη ζωή μου
και τ' όνομα σου εφώναξα μ' όλη τη δύναμη μου....  


Tα λόγια σου τα πίστεψα
τα'βαλα στην καρδιά μου
εικόνισμα τα έκανα
δίπλα στην Παναγιά μου..... 

Πάντα ψηλα 'ναι η κορφη αν ειν' και χιονισμενη
Το βραχο δερνει η θαλασσα μα παντα βράχος μενει.

Ο βράχος στεκει ακινητος και προτιμα να πεσει
Να τον σκεπασει η θαλασσα παρα ν' αλλαξει θεση.

Αστερι σε φωναζουνε, φεγγαρι εισαι για μενα
όμως τ'αστερια ειναι πολλα αλλά φεγγαρι, ενα.

Ο φίλος που δεν εκτιμά τα λίγα που προσφέρεις
μην περιμένεις με πολλά ν' αλλάξει να το ξέρεις.

Κομμάτιασε μου την καρδιά μα πρώτα συλλογίσου
Καθε κομματι της καρδιας ειναι καρδιά δικη σου.

Σε κάνω add μα εσύ ignore συνέχεια μου κάνεις
πέψε με και στο διάολο να μ' αποκουζουλάνεις.

όποιος γροικά στα λόγια σου
δεν ξέρει ίντα γυρεύει
στη θάλλασα πιάνει λαγούς
και στο βουνό ψαρεύει...  


Παράξενοι μου φαίνονται οι κώλοι των ανθρώπω
δίχως μπαρούτι και φωτιά πως βγάνουν τέτοιο κρότο.

Φεγγάρι μου, να μπόρουνα επάνω σου ν’ ανέβω
να σου κλωθώ κιοντε περνάς στην Κρήτη να κατέβω
Φεγγάρι από τον κήπο μου όλες τις βιόλες κόψε
και να τσι πας στο σπίτι τσης απου γιορτάζει απόψε.
Εγώ μιλώ του φεγγαριού κι εκείνο μου δακρύζει
και με το δάκρυ γράφει μου πονάς μα δεν τ' αξίζει'.